Για το κορίτσι που χάθηκε,,,,,,,,,,,,,

Πιστεύω ότι στον καθένα απο εμάς στο άκουσμα του θανάτου της μ΄αυτόν τον τρόπο πέρασαν διάφορα συναισθήματα και σκέψεις...Οργής, θλίψης, φταίνε οι νέοι, φταίνε οι γονείς φταίνε οι γιατροί....Είναι εύκολο να ηθικολογούμε αλλά δύσκολο να πράξουμε ηθικώς.
Αυτό το οποίο έγινε, δείχνει- ή καλύτερα χτυπάει το καμπανάκι- σε μια κοινωνία που παραπαίει, σε μια κοινωνία αλκοολική, αδιάφορη για την νεολαία όπου όλα δίνονται στον οποιοδήποτε και μάλιστα με πολύ εύκολο τρόπο.
Αυτό το οποίο μου έκανε εντύπωση είναι το γεγονός ότι σκοτώθηκε το αίσθημα-ο έρωτας έστω και ο εφηβικός (άλλωστε όλοι θυμόμαστε τα εφηβικά μας σκιρτήματα) προς χάρην της ηδονής και του ποτού.
Και μάλιστα γίνεται με τον χειρότερο τρόπο. Σε ποτίζω μας δίνεσαι και τελειώσαμε.Και μετά facebook και πάμε για άλλα...Αυτό το γεγονός φανερώνει το πόσο ανέραστη κοινωνία γίναμε αφού πουλήσαμε τα πιο αγνά χρόνια και αισθήματα στο ποτό στα ναρκωτικά και στην ηδονή.
Ο έρωτας και ο θάνατος είναι πέρα απο τα ανθρώπινα μέτρα λέγαν κάποιοι πολύ παλιά.Τον θάνατο θα τον ΄΄ζήσουμε΄΄ τον έρωτα όμως?.....